6 Nisan 2016 Çarşamba

Yazmıyorum diye kimbilir kaç kişi bana kızıyorsunuz biliyorum ama beni, benden olan anlar diyeyim :) Asistan yok, bakıcı yok, iş çok, çocuk yemez-uyumazgillerden, memlekette şehit çok, bombasız tecavüzsüz gün geçmez… Söyleyin bana ben hangi ara zaman bulayım, hadi zamanı buldum diyelim hangi moralle yediğimi içtiğimi paylaşayım? Öyle bir ay geçti ki, anlatılmaz yaşanır kıvamında. Neyse bir yerden anlatmaya başlayayım…

Öncelikle İnci'nin anaokul hikayesinden başlamak istiyorum. İnci okulunu ve öğretmenlerini çok seviyor. Maşallah çok güzel uyum sağladı. Birkaç kez "bugün okula gitmicem" dese de hiç öyle tutturup ağlamadı. Okula varıp öğretmenini görünce arkasına bile bakmıyor diyebilirim. Hatta ilk gün eve gelmek istemedi :) Bütün gün kendi yaş grubu arkadaşlarıyla, eğitmenler eşliğinde oynuyor, resim yapıyor, aktiviteler yapıyor ve çok eğleniyor. Uyku saati de var. Kahvaltısını evde yedirip saat 10.00'da okula bırakıp ben de işe geliyorum. Öğle yemekleri konusunda biraz sıkıntımız var çünkü İnci'nin iştahsız ve yemek seçer özelliği devam ediyor. İkindide ufak kurabiye, poğaça öğünü ile kendini kurtarıyor :) Başlarda okulla ilgili endişelerim vardı çünkü çocuk için ev dışı sorun olur mu olmaz mı bilmiyordum ama meğerse artık 2,5 yaşını geçen bir çocuk için anaokulu harika bir olaymış! :) Siz de verin, kurtulun :) Geçen sene biraz erkendi ama 2,5 yaş sonrası evde bakıcıya hiç gerek yokmuş onu anlamış olduk. İnci zaten sosyal bir çocuk olduğu için çabuk uyum sağladı ama herkes için aynısı olmayabilir. Okula başlayınca erken uyur sanıyordum ama yine gece yarılarına kadar uyumuyor. Dün 22.40'da uyuduğunda "erken uyudu vay be"diyoruz.

Gelelim işlere… İşler yoğun çok şükür, iyi ki öyle çünkü eşim hala bir işe yazılamadı (bu da Berra'nın tabiri :) Görüşmeleri devam ediyor. Bir gelişme olunca yazarım. Ben en yoğun sezonuma girdiğim için bahar yorgunluğu ile birleşince zaman zaman tükeniyorum. Annemler Mart'ın ilk haftası Antalya'ya döndüler. Yani ev temizliği işi hariç tüm işler bana kaldı. Ne pişirsem ve hatta ne zaman pişirsem derdi başladı! Son zamanlarda biraz pratik ve hamur işi ağırlıklı beslendiğimiz için şu vermek istediğim 3 kiloyu yine veremedim :( Bir de Mart ayında alkolü biraz kaçırdım, yani çok içmedim ama biraz sık içtim diyebilirim. Ama kilo almadım tabi.

Gelelim stres konusuna… Bu ülkede kafayı yemeden yaşamayı başarabilmek için bana tek bir antidepresan yetmiyor birşeyler daha yapmak lazım. Ben de örgüye başladım. Yeni hobim tığ ve yün iplik ile birşeyler örmek. Çok da severek yapıyorum. Çocukluğumdan beri dikiş, nakış, örgü işlerini çok severim. Hedefim amigurumi bebeklerden örmek ama şimdilik başlangıç seviyesinde takılıyorum.  Artık sizinle ördüklerimi de paylaşırım. Youtube'dan videoları izleyerek örüyorum. Damla Hobi diye bir hesap var, oldukça güzel anlatıyor. Ondan çiçek, gül, yaprak, anahtarlık, kavanoz kapağı vb. şeyler öğrendim :) Tığlarımla, yünlerimle çok mutlu bir diyetisyenim artık :)

Bu arada kendime 3 günlük bir kafa tatili verdim, yarın akşam İnci'yi de alıp kız kıza Antalya'ya gidiyorum. Haftasonu bir lise arkadaşımın düğününe katılacağım (hala ne giysem diye düşünüyorum). Pazartesi öğleden sonra fabrika ayarlarına dönmüş bir şekilde İstanbul'da olacağım. Annem dolabı doldurmuştur şimdi, kilo almadan dönmek tek amacım!

Hemen görsellerimi de ekleyip bu postu yayına koyacağım ki daha fazla kızmayın :) kendinize de iyi bakın :)

Diyetisyen Serap Orak Tufan