Bu Pazar İnci 1 yaşına girecek ve bir kaç gün sonra da annem Antalya'ya yani evine dönecek. İlk 1 sene İnci'ye bakma sözü vermişti. Sözünde de durdu. Hem de fazlasıyla! Her zaman ki gibi kendini geri plana çekerek kızımı 1 yaşına kadar getirmemde aslında baş rolü oynadı. Sadece o da değil, babamla beraber evimizin neredeyse tüm işlerini (yemek, alışveriş, tadilat vs.) yaptıkları için eşimle beraber tam bir lale devri yaşadık. 1 yıldır neredeyse hiç yemek yapmadım. Annem gidince tüm işler bana kalacak. Sanırım duraklama ve gerileme dönemine geçmeden dosdoğru çöküş dönemime gireceğim :(
Anne ve babama son 1 yıllarını bize ve bebeğimize adadıkları için ne kadar teşekkür etsem az. Zaten bunun bir karşılığı yok. Böyle bir fedakarlığı herkes yapmaz/yapamaz biliyoruz. Böyle bir imkanımız olduğu için çok şanslıyız. Umarım bakıcı konusunda da aynı şansı yakalarız. Eş-dost vasıtasıyla bazı telefon görüşmelerimiz de oldu tabi ama yüzyüze sadece 3 tane görüşmemiz oldu. Bu akşam 1 kişiyle daha görüşeceğiz. Umarım bu sefer şartlarda anlaşırız…
Görüştüğüm bakıcıları www.teyzesizsiniz.com diye bir siteden buldum. Tavsiye ederim, faydalı bir site bence. (bundan 9 ay sonra buradan bulduğum bakıcının hırsız çıkması nedeniyle yaşadığım pişmanlığı ayrı bir yazıda yazacağım…)
Benden son haberler böyle, yoğun stres ve koşturmaca içindeyim. Blogdaki uzun süreli gecikme için affınıza sığınıyorum.
Sevgilerimle…
Diyetisyen Serap Orak Tufan
12 Haziran Perşembe 2014
Gerçekten çok şanslısınız, anneniz ve babanız örnek insanlar, şahsen benim için iyi bir örnek oldular.
YanıtlaSil